van de kinderen van je nieuwe partner mag je leren houden

Hoe komt het toch dat wanneer we verliefd zijn we alles door een roze bril zien? Verliefd zijn is prachtig. Verliefd worden op iemand die uit zijn of haar eerdere relatie kinderen heeft vraagt meer dan alleen door deze roze bril heen kijken. Het verschil is namelijk groot; je bent verliefd op de persoon die ook kinderen heeft. Je bent niet verliefd op de kinderen. Je houdt en/of voelt vrijwel direct heel veel voor je nieuwe vriend of vriendin, echter niet zonder meer voor zijn of haar kind(eren). Dit moet groeien, dit kost tijd. Het is tegelijkertijd allemaal erg lastig. Meestal gunnen we onszelf deze tijd niet. Vaak door de gedachten; "ik heb genoeg liefde over om ook van zijn of haar kind(eren) te houden”, of “die kind(eren) hebben al een vreselijke scheiding moeten meemaken”

Echter, er zijn twee kanten aan de zaak, jij kan zelf hier vooraf goed over nagedacht hebben en het uitvoerig besproken hebben met je nieuwe liefde, de kinderen van je nieuwe partner vinden er ook wat van. Zij worden geconfronteerd met een nieuwe volwassenen in hun leven waar ze , in eerste instantie, niet voor hebben gekozen. Zij zitten vaak nog in een rouwproces omdat hun ouders besloten hebben niet meer samen te willen zijn. Zij worden meegesleurd in veranderingen waar ze niet, direct, klaar voor zijn. De situatie die we hier schetsen is, dat aan de ene kant iemand open staat voor het maken van contact en aan de andere kant er iemand staat die nog niet klaar is om contact te maken. Dat is per definitie ingewikkeld. Het vraagt om zorgvuldigheid en geduld, en het vraagt om je eigen tempo en wensen aan te passen aan de mogelijkheden van de kinderen. Ook vraagt het om een goede samenwerking met je nieuwe partner. Je onzekerheden, twijfels en moeilijkheden zul je moeten delen. Dat veronderstelt begrip voor het delen van gevoelens die horen bij het proces "leren houden van", wat onderdeel is van het proces "relatie (op)bouwen met de kinderen van je nieuwe partner".